Jak rozmawiać z powracającym nastolatkiem po ucieczce?
20 sie 2020
Jak pomóc nastolatkowi po powrocie do domu?
Na szczęście większość ucieczek kończy się po kilku dniach, czasem tygodniach, a zaginione dzieci najczęściej same wracają do domu. Decyduje o tym najczęściej brak środków do dalszego funkcjonowania, tęsknota, strach lub po prostu zmęczenie piętrzącymi się problemami. Powrót do domu jest trudny nie tylko dla samego nastolatka, ale też dla rodziców. Żal, wzajemne oskarżenia i pretensje powodują, że na dalszy plan schodzą powody takiej ucieczki, a przecież od tego powinniśmy zacząć naszą rozmowę.
Poniżej kilka rad w jaki sposób pomóc swojemu dziecku i naszej rodzinie po takim wydarzeniu:
1. Rozpocznij rozmowę od zapewnienia o swojej miłości i o tym, że rozmawiasz z nim dlatego, że się o niego martwisz.
2. Znajdź dobry moment. Nie zaczynaj rozmowy kiedy nastolatek jest pod wpływem alkoholu, narkotyków, silnych emocji lub jest agresywne. Nie zaczynaj rozmowy kiedy nastolatek źle się czuje, jest rozdrażniony, po jakimś dużym stresie.
3. Postaraj się, aby w rozmowie uczestniczył współmałżonek – rozmowa ma dotyczyć spraw rodziny, a umowy powinny być respektowane przez wszystkich jej członków.
4. Wybierz odpowiednie miejsce (wyłącz telefon i telewizor). W rozmowie nie powinno także uczestniczyć rodzeństwo nastolatka.
5. Podaj podstawy, na których opierasz przypuszczenie lub przedstaw dowody, że nastolatek może potrzebować pomocy (np. ucieka z domu, wraca pod wpływem alkoholu lub narkotyków).
6. Ustal zasady i przestrzegaj ich:
a. w danym momencie mówi tylko jedna osoba,
b. nie można podnosić głosu, używać lekceważących lub obraźliwych słów i wyzwisk,
c. uważnie wysłuchaj tego, co nastolatek ma do powiedzenia i czego oczekuje. Zastanów się, na które z jego propozycji możesz się zgodzić.
7. Powstrzymaj się z oceną i krytyką postępowania nastolatka, ale dokładnie wyjaśnij, jakich przywilejów i przyjemności będzie pozbawiony do czasu rozwiązania problemu.
8. Ustalcie co się będzie działo w razie złamania warunków umowy.
9. Na zakończenie rozmowy pożądane byłoby ustalenie i podpisanie kontraktu zobowiązującego nastolatka do powstrzymania się od danego zachowania, określającego konsekwencje związane z naruszeniem tych zobowiązań oraz wskazaniem nagród i wzmocnień za utrzymanie pozytywnego zachowania.
10. Porozmawiajcie o tym, w jaki sposób możecie wspierać nastolatka. Jeżeli określone sytuacje zewnętrzne mają wpływać na nasilenie jego negatywnych zachowania, zastanówcie się wspólnie, jak można sobie z nimi poradzić.
